Ik maak een tochtje in de Dalla Dalla (lokale bus). Het is een VW busje met plaats voor 7 passagiers, maar in dit geval zijn er 24. Ik krijg twee kinderen op mijn schoot. De moeder van de kinderen begint een hapje te eten ook de kinderen krijgen te eten. Als ik ook gevoerd wordt heb ik geen armslag om me te verdedigen, dus eet ik maar lekker mee.Het voelt goed aan om zo volkomen geaccepteerd te worden. Ik word mr. Moyo genoemt, ons weeskinder hulp project heet Yatima Moyo kwa Moyo, wat Weeskinderen hart tot hart betekent.
Ben op weg naar huis in Matanana. Heb gewinkeld in Mafinga, het dichtstbijzijnde stadje.
Heb Westerlandse gasten op bezoek en we gaan wat extra lekker eten. Mischien kunnen we BBQ hebben met geiten- en varkensvlees.Deze gasten zijn uit Zweden, maar ik hoop er op dat ook betalende gasten uit Nederland zullen ontdekken dat men via ons een niet turistische inblik kan krijgen over Tanzania. Door het dorpsleven te beleven. Samen met de weeskinderen te zijn. Met leembouw te helpen en aktief te zijn met andere voorkomende karweien.

Heb in deze blogg de ambitie om over mijn leven te vertellen. Om te beginnen in 1942 in Indonesië en nu te volgen hoe het gaat met mijn eigen kinderen en de pleegkinderen die ik onder mijn hoeden heb genomen. 
Het is mijn ambitie om in dit vertellen totaal eerlijk te zijn, maar daar heb ik een problem, hoe kan ik met 100% eerlijkheid vertellen over een oneindig mooi meisje. Dit is niet goed in % te vertellen. Dus neem ik de vrijheid om een kunstzinnige toeslag van 20% toe te laaten (dwz 120% eerlijk). Ik wil het verhaal zo vertellen, dat het mij zelf ook inzicht geeft over mijn persoon. Ik heb mijn zwakheden en die moet ik onder oogen zien, Het beschrijven van die zwakheden kan mij alleen maar sterker maken.
Er zijn mensen die mij totaal niet kunnen waarderen. Maar gelukkig zijn er meer mensen die mij wél waarderen. Ik heb nu in mijn leeftijd van 71 nog steeds niet geleerd om me te begrenzen, en dat heeft goede en slechte kanten. Was ik werkelijk naar Tanzania gegaan om voor weeskinderen te zorgen als ik begrenzingen had aanvaard? Aan de andere kant heeft het feit dat ik me niet begrens mij ook in moeilijke situaties gebracht.


We zijn nu aangekomen in Matanana, een kleine wandeling naar huis, maar met 40 kg op mijn rug is het toch een vermoeiende wandeling. Een aantal kindertjes hebben ontdekt dat ik op weg ben. Ze komen me tegemoet hollend. Dit is de beloning voor mijn werk. De vreugde van het samen zijn is meer waard dan al het geld in de wereld. Een van de kindertjes is mijn zoon Johannes. Johannes is nu een dikke 2,5 jaar oud. Hij is mijn oogappel. Ik heb in mijn leven nooit een kind ontmoet die zo door een ieder geliefd is.Ik ben moe na de vermoeiende reis. Heb wel de kracht om Johannes te omhelzen, maar eigenlijk niet om alle kinderen uitbundig te begroeten. Johannes is hier niet tevreden mee, hij dwingt me om alle kindertjes op te pakken en te groeten.  Ze willen me allemaal helpen dragen. Ik heb geen keuze. Dit leven heb ik gekozen en moet er ook de konsekwentie van nemen.

Het donkere Afrika

Er is een donkere achtergrond in het wezen van Afrika. Niet voor niets spreekt men van donker Afrika. Witch craft is meestal negatief, en dat is jammer, want er is ook grote kennis van helende prozessen, kruiden en therapiën.

Enige voorbeelden: Salome weigert om sommige mensen naar onze nieuwgeboren baby te laten kijken. "Die persoon heeft een negatieve invloed en kan het kindje laten sterven".  Als iemand sterft woord er vaak een boosdoener aangewezen die men er van verdenkt dat die de oorzaak van het sterven is. Omdat de blanke niet in deze krachten gelooft, zegt men dat de blanke niet zo vatbaar is. Maar ook ik kan helemaal zeggen dat er niet som iets zit in negatieve inwerking van donkere krachten.

Ik ging met een ziek kindje naar een dokter met een goede opleiding. De dokter zei dat de oorzaak van de ziekte zwarte magie was.

Er is iemand gestorven en de meeste mensen gaan naar de begrafenis. Anders kan je verdacht woorden de oorzaak van het sterven te zijn.

Vanochtend was er een trommel boodschap dicht in onze buurt: een buurman was vannacht gestorven. De dag na zijn sterven is de begrafenis. Salome gaat naar alle begrafenissen. Ze zegt dat ze dat moet doen, anders komen de mensen niet naar har begrafenis. 

Voor kort geleden werd ik wakker gemaakt. Een vrouw stond huilend op de stoep. Ik moest komen, want haar man was ernstig ziek en moest naar het ziekenhuis. Toen ik daar met de auto aankwam waren er vele mensen die mee wilde naar het ziekenhuis. Ik zag de zieke en probeerde de familie er van te overtuigen dat deze persoon stervend was, en dat er geen nut bij was hem in de nacht naar het ziekenhuis te brengen. Maar het werd me duidelijk dat dat niet mogelijk was, want dan kon men verdacht woorden de oorzaak te zijn van de dood van deze man. Toen we aankwamen bij het ziekenhuis, weigerde de dokter zich te bevatten met deze stervende patiënt. Onderweg terug stierf de man en een hysterisch wenen brak aan. Het was nacht, het regende, de weg was bijna onbegaanbaar. En er was geen twijfel aan, dat ik in het donkere Afrika was!!!

Ik begin mijn levensverhaal te schrijven

Het process om mijn levensverhaal neer te schrijven is in gaande. Mijn vriend Maria Malva Linde heeft toegescheven dat ze deze text kan corrigeren en redigeren. Het idee is, dat ik in de tijd van nu schrijf, en vandaaruit terugblik op wat er in mijn leven is gebeurt. Het nu van dit moment is dat ik in Dar es Salaam ben. De opdracht is om een nieuw passpoort aan te vragen.

Was gisteren bij de vismarkt hier. Er was een rell aan de gang. Iemand had iets gestolen en deze persoon werd nu aangevallen door een mobb. Ik had er van gehoord, dat dit volkomen uit de hand kan lopen, maar was me er niet van bewust dat dit voor mijn ogen zou kunnen gebeuren. Het zag er eng uit. De man was gevallen en werd getrapt en geslagen. Dit gaat niet goed, iemand moet iets doen!! Ik rende er heen en ging over de "dief" staan, schreeuwde Politie, Politie. De aanvallers keken verbaasd naar deze vreemde blanke, die de partij van de dief nam. De stemming was geweldig gespannen en ik wist niet hoe lang ik de mensen op afstand kon houden. Gelukkig kwam er net op tijd een politie aan , deze politie was al eerder in de buurt maar werd nu door mijn reaktie aktief . Het was een enge belevenis, maar ik dank toch de goden voor een gebeuren dat een goed begin is voor mijn levensverhaal.