Het voelt belangrijk aan om het doel van mijn leven te vinden. (In de oorlog. In Indonesië. Nederland, proberen om te overleven op scholen. Een vriendin te hebben en te verliezen. Verliefd zijn en te trouwen. Kinderen krijgen en van ze te houden  Geld verdienen en geld te verliezen. In dit land en in dat land.) Maar wat is het doel van dit allemaal? Misschien ben ik in en 70-jaren crisis en probeer het doel van mijn leven te ontdekken. Herhaal misschien de crises van een 50-jarig persoon. Maar als ik over mijn leven denk, dan kan ik zien dat ik extreem tussen verschillende culturen en situaties terecht kom. Eigenlijk nooit helemaal thuis en aan de andere kant thuis in alle werelden.
Ben rijk geweest en arm geweest. In dure hotels geslapen en onder bruggen overnacht. Misschien is het doel van mijn leven om overbruggingen te bouwen tussen verschillende culturen, tussen verschillende opvattingen en werelden.
Herinner me hoe ik als 13 jarige jongen bij een adellijke familie op een feestje was uitgenodigd. Op dit feestje was ook prinses Beatrix. Het meeste ging goed, behalve dat ik in de nacht in het donker de wc niet kon vinden. Uiteindelijk dacht ik het gevonden te hebben, maar het bleek dat ik in een garderobe terecht was gekomen. De nood had geen wetten, en ik hoop dat men mij dit gebeuren heeft vergeven.
Thuisgekomen vroeg mijn moeder of ik me thuis gevoelt had in dit milieu. Mijn antwoord was "lieve moeder, ik heb me nergens zo goed thuis gevoelt als tussen deze mensen."
Nu woon ik in Tanzania. Zit aan mijn schrijftafel en voel me hier thuis, enige kinderen spelen buiten en zwaaien.  Ze hebben een andere kleur, ze spreken een andere taal, maar ze horen bij me en ik voel me thuis.